In 2012 kwam ik Bonnie tegen in de trein. We waren beiden onderweg naar Groningen. In onze actieve korfbalperiode hebben wij samen menig robbertje uitgevochten onder de korf als Olympia en Flamingo’s elkaar troffen op het korfbalveld. Toen de familie naar Buitenpost was verhuisd en zoon Hillebrand ging korfballen bij de Flamingo’s was Bonnie actief als trainer/coach van het team van Hillebrand. Toen Hillebrand verkaste naar een andere vereniging stopte Bonnie met haar werkzaamheden voor Flamingo’s. In de trein raakten we in gesprek. Bonnie gaf aan wel weer eens iets te willen gaan doen op sportgebied en toen ik haar over het G-team vertelde, was de keuze gauw gemaakt. Na één training was Bonnie helemaal verkocht. Vanaf het begin zette zij zich met hart en ziel in voor “haar G’s”.

Toen Gerrit Lolkema, oprichter en trekker van het G-team, naar elders vertrok, namen Bonnie en ik samen het stokje over. We zaten op dezelfde lijn wat betreft het G-korfbal en onze samenwerking verliep bijzonder prettig. Bonnie was heel nauw betrokken bij het wel en wee van onze spelers en genoot enorm van het training geven en coachen op de toernooien. “Ik krijg er heel veel energie van”, zei ze altijd. En onze spelers waren heel blij met Bonnie.

In december 2020 werd Bonnie ernstig ziek. Een zwaar traject met operaties en chemo’s volgden maar Bonnie bleef strijdbaar. Persoonlijk aanwezig zijn op de trainingen en toernooien lukte niet altijd meer, maar ze bleef nauw betrokken bij het team en dacht mee. Toen wij in juni het 15-jarig jubileum van ons G-team vierden, was Bonnie de hele tijd van de partij en had ook in de voorbereiding een grote rol gehad. Zij zorgde er ook voor dat iedere speler op zijn/haar verjaardag een kaart kreeg van de club.

In september ging haar toestand snel achteruit. Zelf training geven, coachen bij de toernooien, het ging niet meer.

Op vrijdag 13 oktober is Bonnie overleden, in het bijzijn van haar man en kinderen.

Wij zullen haar verschrikkelijk missen.  

Griet de Vries